برای کنترل چشم، چه راهکاری را پیشنهاد می‌کنید؟

آثار چشم‌چرانی چیست؟

اما در باب کنترل چشم: اگر نگاه شما، به صورتِ خیره و عمدی نیست و در اثر برخوردهای اجتماعی ایجاد می شود به آن حساس نباشید. اما اگر به صورتی درآمده که گناه تلقی می شود، برای درمان آن باید مراحلی را طی کنید. در مرحله اول به برنامه زیر به دقت عمل کنید و در عدم تخلف از آن کاملا سختگیر باشید:

1. هر روز صبح بعد از نماز با خدای خود شرط کنید که هرگز نگاه عمدی به نامحرم نکنید و هم از او در این مسیر استعانت جویید.

2. در طول روز کاملا مراقب خود باشید و هرگاه نفس شما را وسوسه کرد، بلافاصله با آن برخورد کنید و جلوی تخلفش را بگیرید.

3. شب بعد از نماز چند دقیقه کنش های روزانه خود را محاسبه کنید و در جدولی موارد تخلف یا اطاعت خود را یادداشت کنید.

4. نسبت به موارد عدم تخلف، خدای را سپاس گزارید و در موارد تخلف استغفار و خود را تنبیه و سرزنش کنید و تصمیم جدی تری برای مجاهده با نفس در روز بعد بگیرید. این برنامه را تا مدتی ادامه دهید.

5. نمازهای خود را کاملا با توجه و حضور قلب و دقت کامل بخوانید. زیرا نماز بزرگ ترین عامل بازدارنده از کژی هاست و میزان قبولی نماز هر کس متناسب با قوت بازدارندگی آن از فحشاست. بنابراین هر قدر نماز بهتر باشد دیگر اعمال نیز بهتر خواهند بود و هر اندازه نماز از حقیقت اصلی اش دور گردد، دیگر کنش ها نیز به ناهنجاری خواهند گرایید.

در خاتمه توجه به یک نکته بسیار ضروری است و می تواند انسان را برای کنترل چشم خویش و بازداری آن از نگاه به نامحرم، بلکه حتی از فکر این گناه باز دارد و آن اینکه آدمی فکر کند و دریابد که از نگاه به نامحرم چه سود و زیانی نصیبش می گردد و آیا سود آن بیشتر است یا زیان آن؟ سود آن لذت غریزی و شهوانی نفس است که البته زودگذر و کوتاه مدت است.

ضرر آن چند چیز است که برخی از آنها عبارت اند از قساوت دل، زوال شوق عبادت در روح انسان، ضعیف شدن اراده و از همه مهم تر که مورد نظر ما نیز است، مشغول شدن فکر و ذهن و دل انسان بدون رسیدن به هیچ نتیجه مطلوب است. بسیاری از اضطراب ها و غم و غصه ها و تشویش خاطر جوانان در اثر عشق های مجازی به وجود آمده و نقطه آغازین آن عشق ها نیز نگاه های خارج از محدوده مجاز شرعی است.

حال آیا درک آن لذت زودگذر ارزش مبتلا شدن به این مشکلات را دارد؟

منبع: مجله خُلُق > مهر و آبان 1386 - شماره 1