تغافل يا تقابل؟!!

تعريف تغافل :

تغافل يعني کسي خطاي ديگران را ببيند ولي تصميم بگيرد به خاطر اصلاح و تربيت و حفظ حرمت ها و از بين نرفتن زشتي عمل، خود را به غفلت زده و جوري برخورد کند که گويا اصلاً متوجه خطاي او نشده است. 

تغافل در روايات:

تغافل از بهترين فضيلت‌هاي اخلاقيست؛ امام علي _{عليه السلام:} من اشرف اخلاق الکريم، تغافله عما تعلم؛ از بهترين اخلاق انسان کريم، اين است که در مقابل خطاي ديگران، خود را به غفلت ميزند و چشم مي بندد.

آيا اصل تغافل در تضاد با نهي از منکر است؟!

تغافل اصلي در برابر نهي از منکر نيست بلکه تغافل روشي از روش هاي نهي از منکر است يعني گاهي نهي از منکر به تغافل است و گاهي به تقابل.

تغافل‌هاي مذموم و ناپسند:

تغافل اگر در جهت اصلاح و تربيت نباشد مذموم و ناپسند است مانند:

1. تغافل انسان سودجو؛
2. تغافل انسان جاه طلب؛
3. تغافل انسان حسود؛
4. تغافل انسان عاشق

کودکان در مطالبه نيازهاي خود به سه بخش تقسيم مي شوند:

1. با شانتاژ مطالبه مي کنند؛
2. فقط يکبار درخواست مي کنند؛
3. اصلاً بيان نمي کنند و فقط آرزوي آن را در دل نگه مي دارند.

مواجه با گروه اوّل و سوم ظرافت زيادي دارد و با دشواري هاي فراواني همراه است.

براي انتخاب گزينه مناسب يعني «تغافل يا تقابل» بايد محرک و انگيزه خاطي را شناسايي و به مثابه آن رفتاري مناسب انتخاب شود.

ريشه هاي سرقت در كودكان:

• غريضه تملك؛ جهت ارضاء به حق اين نياز کودک در اختيار قرار دادن کمد مخصوص و پول تو جيبي محدود ضروري به نظر مي رسد تا هم اين غريضه تملک، ارضاء شود هم بتواند پس اندازي براي تهيه احتياجات خود داشته باشد.
• مشاهده رفتارهاي غلط والدين؛
• خود نمايي و به انگيزه برتري طلبي، لذا به نظر مي رسد به هر طريق بايستي شخصيت کودک تثبيت شود هرگز از لباسي که در خور او نيست استفاده نکنيد همچنين محبت به کودک مي تواند مانع بسياري از خطاها باشد. (البته نبايد تفريط شود)
• سرقت به انگيزه انتفام از بزرگترها؛
• نيازهاي آني در خانواده هاي منضبط.

به غير از مورد آخر که محل جريان قاعده تغافل است چهار مورد اوّل محل جريان قاعده تقابل است.

تقابل از مقوله تشکيک است يعني نوسان و شدت و ضعف دارد گاهي:

1. با يک تذکر؛
2. با تطبيق سازي و قضاوت والدين بر نمونه مشابه؛
3. با تصريح؛
4. مجازات

محقق مي شود.