لطفاً این متن را بخوانید!!!

مبادا ائمه معصومین علیهم‌السلام را در لابه‌لای فرمایشات بزرگان پنهان کنیم!

دوستان خوبم سلام!

خیلی خوشحالم که در جمع دوستانی می‌نویسم که همگی از سعه صدر بالا، هوش سرشار و حسن ظن کافی برخوردارند؛ شخصاً برای همه علماء، خاصه علماء عامِل، احترام زیادی قائلم؛ امّا فراموش نکنیم که بزرگ‌ترین علماء شیعه، حتّی خاک پای حضرات ائمه معصومین علیهم‌السلام نیز محسوب نمی‌شوند.

گاهی ما دور و بری‌ها، بخاطر علاقه‌ وافری که به علماءِ عامِل داریم ناخواسته آنان را حجاب ائمه معصومین علیهم‌السلام قرار می‌دهیم؛ من قطع دارم که خود آن بزرگواران با این نحوه رفتار بشدت مخالفند.

💠 أخیراً برخی از علاقه‌مندان مرحوم حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی أعلی الله مقامه الشریف و نوّر الله قبره برای آن بزرگوار در تلگرام به نام ایشان، کانالی تأسیس نموده‌اند که مع‌الأسف می‌بینیم احادیث و مواعظ حضرات معصومین علیهم‌السلام را بی هیچ إسنادی به آن بزرگوار، نسبت می‌دهند؛ درست است که علماء، آنچه می‌گویند از احادیث حضرات معصومین علیهم‌السلام است امّا من نمی‌فهمم وقتی امام صادق علیه‌السلام نکته‌ای را تذکر داده‌اند چه ضرورتی دارد همان سفارش و توصیه را از قول ایشان (آیت الله مجتهدی) نقل کنیم و بگوئیم ایشان چنین فرموده‌اند و چنان گفته‌اند.

💠 دوستان خوبم؛ من نه مخالف ایشانم؛ نه جاسوسم؛ نه منافقم؛ نه خائنم؛ نه دین‌ستیز و نه ضد انقلاب؛ عرض من این است: «مبادا ائمه معصومین علیهم‌السلام را در لابه‌لای فرمایشات بزرگان پنهان کنیم.»

ذکر یک مثال:

در آن کانال نوشته: آقای مجتهدی فرموده‌اند:

"زمانی که مردم به دنبال عیوب همدیگر هستند تو مشغول عیب خودت باش؛ عیب‌های خودت را به خودت بگو که تو همچین عیب‌هایی داری؛ [پس] چرا به عیب‌های دیگران می‌پردازی. اگر بنشینی و غیبت مردم را بکنی و بگویی من هیچ عیبی ندارم همین یک عیب برای تو کافی است."

حالا به احادیث زیر توجّه فرمائید:

امام علی علیه‌السلام:

• منْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِه‏؛

ترجمه: کسی که به عیوب خودش نظر کند از عیوب‌جوئی دیگران فارغ خواهد شد.

نهج‌البلاغه؛ حکمت 349

• أكْبَرُ الْعَيْبِ أَنْ تَعِيبَ مَا فِيكَ مِثْلُه‏؛

ترجمه: بزرکترین عیب آن است که آنچه را که مانند آن در خود توست در دیگران عیب بشماری.

نهج‌البلاغه؛ حکمت 353

• يا أَيُّهَا النَّاسُ طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاس‏.

ترجمه: اى مردم! خوشا به حال كسى كه عيب‌شناسى از خودش، او را از عيب‌جويى ديگران باز داشته است.

نهج‌البلاغه، فراز پایانی خطبه 176

نویسنده: مسعود رضانژاد فهادان
6 دیماه 1394 _ اصفهان _ شهرک مهدیه