پوشیدن لباس رسمی موقع نماز

زینت برای مسجد

قرآن کریم در آیه ۳۱ اعراف می‌فرماید: "خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ" (در وقت هر نماز و در هر مسجدی، آرایش و زینتتان را بگیرید)؛ یعنی بهترین لباستان را بپوشید، خود را خوش‌بو سازید، موهایتان را شانه بزنید و با زینت، وارد بر محل نماز شوید.

پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا از طرفی می‌گویند باید در زینت‌ها زاهد بود و از طرف دیگر، دستور داده‌اند که برای نماز زینت کنید؟

در پاسخ به این پرسش باید گفت که آنچه نهی شده، دل‌بستگی به زینت دنیاست. قرآن کریم از دل‌بسته شدن به زینت، نهی کرده و به زینت دادن ظاهری هنگام نماز فرمان داده است. این دستور نیز برای آن است که وقت نماز و حضور در محضر پروردگار را مهم بدانیم؛ ولی معنایش این نیست که زاهد و بی‌رغبت به دنیا نباشیم.

یکی از بزرگان می‌‎فرمودند: در نجف، هوا بسیار گرم بود. حجره مثل یک تنور، آتش بود و نمی‌شد در آنجا ماند؛ لذا به ناچار، به حیاط بیرونی مدرسه می‌رفتیم. در آنجا هم هوا بسیار گرم بود.

روزی با زیر شلواری، نماز قضای استیجاری می‌خواندم. در آن وقت، یکی از آقایان علماء که از کنار من رد می‌شد، وضعیت مرا که دید، گفت: "اگر مقابل استادت آیت الله العظمی بروجردی هم بودی، همین طور می‌ایستادی؟"

این را گفت و رفت و من یک مرتبه به خود آمدم. همین یک جمله ما را عوض کرد که چطور در مقابل انسان‌های دیگر لباس رسمی و موقّر می‌پوشم؛ اما در مقابل خدای متعال، با زیر شلواری به نماز می‌ایستم.

• آیت الله مهدوی _ حوزه صدر بازار _ 21 اردیبهشت 95