آشنايي به نام هاي خداوند: الواحد

عدد ابجدی کلمه واحد: 19

«الواحد» و به معناي يگانه، يکتا و بي همتاست، فردي است که دومين ندارد و در جمله اي از روايات تفسيرشده به کسي که تمام زبان‌ها بر يگانگي او وفاق و اجماع بر وحدانيّت حضرتش از آغاز خلقت و بر ازلي بودن وجودش اتّفاق دارند.
حاصل معناي احديّت؛ بي انبازي و بي شريکي و مرکّب نبودن و بسيط بودن حضرت حق است.

اهل عرفان؛ عبدالواحد را بر بنده اي اطلاق کنند که خدا را در دل يگانه بداند و دل را از توجّه به جز حقّ رها و خالص نموده باشد چنان که «عبدالله» را اطلاق کنند بر بنده اي که محل تجلّي اسما و صفات باشد.

اجمالاً اينکه مداومت بر اين اسم براي حصول انس و الفت و عزّت مجرّب است.

• هر کس اين اسم را بر طعامي بخواند و از آن تناول نمايد دلش نوراني گردد.
• اگر بيماري صعب‌العلاج داشته باشد روزي صد و يک مرتبه اين اسم را بخواند ايمن گردد.
• همراه داشتن شکل (شماره 1) نيز براي مطلب مذکور سودمند است.
• اگر کسي چيزي را گم کرده باشد، در شبي که آفتاب در «برج حَمَل» باشد صد و بيست و يک مرتبه (121) بگويد: يا واحِدُ الباقي اَوَّلُ کُلِّ شيئي وَ آخِرُهُ؛ در خواب معلوم او گردد که آن چيز در کجاست.
• اگر کسي از دشمن بترسد پيش از نماز ظهر، غسل کند و چون از نماز فارغ شود اين ذکر را پنجاه و دو دفعه (52) بخواند دشمن بر او مهربان گردد.

شکل شماره (1)

منبع مقاله :
شريف کاشاني، ملاحبيب الله؛ (1383)، خواص و مفاهيم اسماء الله الحُسني(نامهاي زيباي خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دريايي، تهران: نشر صائب، چاپ ششم.