مراقبه شدید شیخ عباس قمی

اخلاص شیخ عبّاس قمی

در یکی از ماه‌های رمضان با چند تن از رفقاء از ایشان (محدث قمی) خواهش کردیم که در مسجد گوهرشاد اقامهٔ جماعت را بر معتقدان و علاقه‌مندان، منّت نهد.

با اصرار و ابرام، این خواهش پذیرفته شد و چند روز، نماز ظهر و عصر در یکی از شبستان‌های آنجا اقامه شد و بر جمعیت این جماعت روز به روز می‌افزود هنوز به ده روز، نرسیده بود، که اشخاص زیادی، اطلاع یافتند و جمعیت فوق العاده شد.

یک روز پس از اتمام نماز ظهر به من که نزدیک ایشان بودم، گفتند:

من امروز نمی‌توانم نماز عصر بخوانم رفتند و دیگر، آن سال را برای نماز جماعت نیامدند.

در موقع ملاقات و استفسار از علت ترک نماز جماعت گفتند:

حقیقت این است که در رکوعِ رکعت چهارم، متوجه شدم که صدای اقتداء کنندگان که پُشت سر من می‌گویند: «یا الله یا الله إن الله مَعَ الصابرین» از محلی بسیار دور به گوش می‌رسید، این توجه که مرا به زیادتی جمعیّت متوجه کرد، در من شادی و فرحی تولید کرد و خلاصه خوشم آمد که جمعیت این اندازه زیاد است، بنابراین من برای امامت، اهلیّت ندارم.

فوائد الرضويّه، جلد 1، مقدمه محمود شهابي