loading...
مجله اینترنتی فهادان
بازار فهادان
آخرین ارسال های انجمن
سر دبیر بازدید : 851 یکشنبه 1394/01/30 نظرات (2)

فرهنگ بوق نزدن

تذکر: انتشار تصویر فوق توسط پورتال فهادان، به معنای تأیید آن نیست.

مدتی است که هر شب بلا استثناء، دوست فرزند یکی از همسایگان که برو و بیایی برای خود دارد دنبال رفیق خود آمده و مدتی را با هم گپ و گفت می کنند اما مدل آن، طوری دیگر از حالت معمول است.

ابتدا وقتی طرف با اتومبیل خود به دم درب منزل همسایه ما می‌رسد با دو عدد بوق، دوست خود را باخبر می‌کند. سپس اگر کمی دیر کرد و به درب منزل مراجعه نکرد با بوق‌های مجدد، مواجه می‌شویم.

پس از مراجعه همسایه به درب منزل و گپ و گفتی چند دقیقه‌ای، هنگام وداع فرا می‌رسد. پس از خداحافظی آن دو با هم، اتومبیل هم که برای خود جان دارد با دو بوق از همسایۀ ما خداحافظی کرده و راه می‌افتد.

با توجه به اینکه، کوچه کمی تاریک است جهت رعایت احتیاط تا انتهای کوچه، حدود چهار یا پنج بوق دیگر هم‌می زند. البته ناگفته نماند که این قضایا همگی در ساعات ۱۲ الی ۱ نیمه شب هرشب رخ می‌دهد.

داستان بالا فقط در نزدیکی خانۀ ما رخ نمی‌دهد زیرا در خیابان هم بسیار دیده‌ام که رانندۀ ماشین، وقتی دوست خود را در داخل ماشین دیگر می‌بیند، با چندین بوق، منظور خود را به وی می‌رساند.

جالب اینجاست که گویا هر کلمه یا هر منظوری برای خود نوعی بوق خاص دارد: ممتد – ضربه‌ای – دو بوقی و…

اما واقعا این درست است؟

این درست است که ساعت ۱۲ شب، با بوق اتومبیلی که رانندۀ آن حوصلۀ پیاده شدن از ماشین خود را ندارد تا دکمۀ زنگ را بفشارد از خواب بیدار شویم؟ چرا این راننده که به دنبال دوستش آمده یک لحظه از اتومبیل خود پیاده نمی‌شود تا دکمۀ زنگ را بفشارد یا اصلا راحت‌تر، چرا با موبایل خود یک تک زنگ به او نمی‌زند؟

اینکه خوب است. فاجعه هنگامی است که کوچه تاریک باشد و راننده تصمیم به احتیاط کردن بگیرد! بوق‌هایی است که از این اتومبیل به عرش می‌رسد و ناسزایی است که از در و همسایه به سوی او روانه می‌گردد.

باز هم این خوب است. بوق‌های نازکی که صدای آن‌ها برای ساعت‌ها در گوش باقی می‌ماند از همه فاجعه بار تر است. بخصوص هنگامی که اعصاب راننده خورد بوده و یا چند ثانیه‌ای بیشتر پشت چراغ قرمز مانده است.

اما همین افرادی که وقت و بی‌وقت، به دلایل مختلف از جمله حوصله پیاده شدن از ماشین نداشتن، بوق می‌زنند اگر خودشان خواب باشند و یا پیاده بوده و فرد دیگری همین کار را در نزدیکی آن‌ها انجام دهد فحش و ناسزایی است که نثار او می‌کنند. خیلی جالب است.

اما واقعا بوق برای همین منظور ساخته شده؟ برای صدا کردن دیگران یا عرض سلام و خداحافظی؟

بیایید ما الگو باشیم.

 

ارسال نظر برای این مطلب
این نظر توسط مرسانا در تاریخ 1395/07/29 و 17:41 دقیقه ارسال شده است

ما چی سرچ میکنیم شما چی میزارین تو سایت.....شکلک

این نظر توسط شاهین افشار در تاریخ 1394/03/27 و 16:09 دقیقه ارسال شده است

تا وقتی خود افراد جامعه امون نخوان هیچ چیزی تغییر نمیکنه یک ماه همسیمون 4صبح تو کو چه بوق میزنه هرچی بش میگیم بد تر میکنه ایرانی یعنی لجباز

این نظر توسط علی رمضانی در تاریخ 1394/02/18 و 20:18 دقیقه ارسال شده است

بله درست است! اگر ما از اروپا این مسائل رو الگو برداری کنیم، ایران گلستان خواهد شد. ولی وقتی بالای منبر می رویم می گوییم که چرا ایران چنین و چنان و اروپا گل و بلبل! چه کسی جامعه را شکل مدهد؟ خود ما. هیچ احتیاجی به پند و موعظه نیست. فقط کافی است هر کس روی خودش نظارت داشته باشد. والسلام


کد امنیتی رفرش
اطلاعات کاربری