فوران محبّت مادری در پرستاری از فرزند فلج مغزی

«علیرضا صمدی» کودکی ۹ ساله است. او مبتلا به بیماری سربرال پالسی یا سی‌پی (فلج مغزی) با منشأ مغزی و عصبی است. بضاعت کم مالی پدر و هزینه‌های درمان، امرار معاش روزانه و اجاره مسکن، به اضافه مخارج سنگین بیماری و جراحی‌های فرزند از جمله مشکلات خانواده علیرضاست.

جواد، پدر علیرضا، در نانوایی عموی خود کار می‌کند و ماهانه ۴۰۰ هزار تومان درآمد دارد که مقداری از آن را صرف کرایه خانه در حاشیه شهر بجنورد کرده و بقیه را برای درمان فرزندش هزینه می‌کند. پدر، خود دچار انحراف ستون فقرات است و کلیه‌های سنگ‌سازش نیاز به درمان و عمل جراحی دارند. از همین رو، بسختی در مقابل حرارت نانوایی کار می‌کند.

علیرضا، چنان که پدرش می‌گوید، از ۸ ماهگی قادر به انجام هیچ حرکتی نبوده. وقتی که والدین به پزشک مراجعه می‌کنند متوجه مشکل مغزی و انحراف ستون فقرات وی می‌شوند. از ۲۰ روزگی چشم او شروع به درآوردن گوشت اضافی می‌کند و به همین دلیل تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد. پس از آن، هر ۶ ماه یک بار، و تازگی نیز هر یک سال یک بار باید عمل مجددی صورت گیرد تا گوشت‌های اضافی از چشمش برداشته شود.

مادرش می‌گوید: اگر یک چشم مصنوعی به قیمت ۳ میلیون تومان برای او بگذاریم تا ۱۸ سالگی نیاز به جراحی و درآوردن گوشت اضافی نیست.

چشم دیگر این کودک فقط ۴ درصد بینایی دارد. او هنگام راه رفتن نمی‌تواند تعادل خود را بخوبی حفظ کند و باید با واکر راه برود. علیرضا هر روز ۱۰ و گاهی هم تا ۲۰ بار دچار تشنج می‌شود. برخی قرص‌ها و سرنگ‌هایی که برای درمان مشکل او تجویز شده، اسباب مشکلی دیگر را فراهم آورده است: دندان‌های او به واسطه دارویی خاص پوسیده‌اند و نیاز به جراحی و ترمیم دارند.

علیرضا، کودک تنها، همبازی ندارد. او را چنان که والدینش می‌گویند، مدارس کودکان استثنایی هم نپذیرفته‌اند.

خلاصه اینکه....

منبع: خبرگزاری مهر؛ عکاس: مریم داورنیا