برای موفقیت، ترمز دستی را پایین بکشید.

هر چه پای خود را روی پدال گاز فشار می‌داد و دنده عوض می‌کرد اتومبیلش سرعت نمی‌گرفت. حداکثر سرعتش 80 کیلومتر در ساعت بود. با خودش غر می‌زد» :لعنتی، راه برو دیگه!» ولی معلوم بود ماشینش مشکلی داشت. از این ناراحت بود که همین هفتهٔ پیش، موتور ماشینش را تعمیر اساسی کرده بود و حدود سه میلیون تومان به تعمیرکار پرداخت کرده بود و حالا بعد از یک هفته، ماشینش درست و حسابی راه نمی‌رفت. همچنان غُر می‌زد: «مملکت نیست که همه دزد شدند! این همه از آدم، پول می‌گیرند اما کار درستی انجام نمی‌دهند. قبلاً مردم انصاف و وجدان داشتن؛ کار بلد بودن؛ ولی الان نه چیزی بلدند و نه وجدان و انصاف دارن!» در دلش، همسرش را هم سرزنش می‌کرد. با خودش می‌گفت: «حتماً اون توی این هفته، بلایی سر ماشین آورده و صدایش را در نیاورده! ماشینی که دستِ زن‌جماعت باشه همینه دیگه! هر روز یه جاش ایراد پیدا می‌کنه.»

گهگاه لابه‌لای غرزدن‌هایش به شرکت خودروسازی که ماشین را تولید کرده بود ناسزا می‌گفت: «ماشین که درست نمی‌کنند! گاریه! پول خونشون را می‌گیرند و چی تحویل آدم میدهند.»

کم‌کم به محل کارش رسیده بود. با خود گفت: که حتماً فردا صبح می‌روم تعمیرگاه و ماشین رو می‌اندازم جلوی اون آدم نادون و می‌گم پس تو چه غلطی کردی! این همه پول گرفتی چرا ماشین راه نمی‌ره!»

ماشین را پارک کرد و خواست تا ترمز دستی ماشین را بالا بکشد و پیاده شود که ناگهان دید: ترمز دستی تمام این مدت بالا بوده است. یک‌باره متوجه شد تمام این دقایقی که پدال گاز را فشار می‌داده و ماشین، شتاب نمی‌گرفت به این جهت بوده است.

آیا ماشین زندگی شما راه می‌رود و یا اینکه شتاب لازم را ندارد؟ اگر خوب راه نمی‌رود علت را در کجا می‌بینید؟ در خود یا در دیگران؟

یکی از تفاوت‌های عمدهٔ انسان‌های موفق و انسان‌های ناکام این است که افراد موفق، وقتی در زندگی خود، دچار مشکل می‌شوند بلافاصله ذهنشان متوجه خود و خطاهای رفتاری خودشان می‌شوند. درست بر خلاف انسان‌های ناکام [که] همیشه موانع موفقیت را در بیرون از خود جستجو می‌کنند.

• وقتی از لحاظ مالی پیشرفت نمی‌کنند می‌گویند که سیستم، غلط است و مملکت، صاحب ندارد و مردم دزد شده‌اند.
  
• وقتی در زندگی مشترک، دچار بحران می‌شوند تمام تقصیر را به گردن همسر و خانوادهٔ او می‌اندازند که آن‌ها آدم نیستند و فهم ندارند.
  
• وقتی در تحصیلات خود، موفق نمی‌شوند تمام نظام آموزشی کشور را زیر سؤال می‌برند.
• وقتی ارتقاء شغلی پیدا نمی‌کنند تمام اداره و رئیس را زیر سؤال می‌برند که اینجا پارتی‌بازی و تبعیض و حق‌خوری است.
  
• وقتی در زندگی شخصی‌شان دچار بحران می‌شوند خدا و تمام آفرینش را متهم می‌کنند و از خداوند گله‌مند و شاکی‌اند.

اولین شرط موفقیت و پیشرفت این است که مسئولیت هر ناکامی، عقب‌ماندگی و شکست را به عهده بگیریم و مشکل را عمدتاً در رفتار خودمان ببینیم. از خود بپرسیم که چه اخلاق و رفتاری از من بوده که سبب این مشکل شده است.

البته ما منکر این نیستیم که موانع بیرونی نیز وجود دارد و بدون هیچ تردیدی در مسیر حرکت به سمت موفقیت، دست‌اندازهایی هست. اما یادتان باشد:

• اولاً: عمدهٔ کسانی که موفق شده‌اند در همین محیط‌ها و فضاها بوده‌اند و با همین چالش‌ها و دست‌اندازها مواجه بودند.
• ثانیاً: مطمئن باشید موانع درونی، آثار مخرب و ویرانگرتری نسبت به موانع بیرونی دارد و آنقدر که ذهنیت‌ها و افکار و خصوصیات رفتاری منفی به پیشرفت و موفقیت ما آسیب زده است موانع بیرونی مؤثر نبوده است.

ترمز دستی ماشین زندگی شما درون خودتان است. قبل از اینکه به عالم و کائنات ناسزا بگویید و دیگران را متهم کنید به درون خود نگاه کنید. از خود بپرسید اگر من کدامیک از اخلاق‌هایم را نداشتم اکنون سرعتم در مسیر موفقیت، بیشتر بود.

شاید ترمز دستی ما:

• تنبلی، و به تأخیر انداختن کارها باشد.
• شاید بی‌فکری، لجبازی، و مشورت نکردن مانع پیشرفت بیشتر من شده است.
• شاید هم عصبانیت و پرتوقعی، آرامش و شیرینی زندگی من را نابود کرده است.

یکی از آثار مثبت این طرز تفکر، آن است که امیدواریشما را به بهبود اوضاع بیشتر می‌کند [زیرا...]:

• وقتی مشکل را از دیگران می‌بینید غالباً احساس می‌کنید که نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید و از این جهت، دچار احساس رنج و ناکامی می‌شوید؛
• امّا وقتی مانع را در درون خود، جستجو و پیدا می‌کنید احساس می‌کنید که این توانایی را دارید که در خودتان، تغییر مثبت ایجاد کنید و موفق شوید.

نویسنده: دکتر سید مجتبی حورائی _ مجله راز
ویرایش مجدد: پورتال فهادان