چگونه یک هئیت دانشجویی راه بیندازیم؟!

یک هیئت دانشجویی چگونه تأسیس می شود؟

با نام و یاد خدا، کار خود را آغاز کنید. برای هیئت، اسم مناسب انتخاب کرده، نشان زیبایی طراحی کنید و آنها را در تابلونوشته ها و اطلاع رسانی های خود مورد استفاده قرار دهید. «هیئت دانشجویی»، پیشوندی است که آن را نیز در اسم گذاری نباید فراموش کنید.

یادتان باشد که کارکرد هیئت، تقویت جنبة معنوی و معرفت دینی مخاطبان است و بیشتر از همین زاویه به آن نگاه کنید. مراقب باشید طوری رفتار نکنید که دیگران احساس کنند حضور در هیئت، به مفهوم تأیید یک اندیشة سیاسی خاص است و باید مراقب باشید که این نوع نرمش، به معنی کوتاه آمدن از اصول و ارزش های اعتقادی شما تفسیر نشود.

طبیعی است که ممکن است هیئت شما به یک تشکل دیگر وابسته باشد؛ اما نیازی نیست که این وابستگی را همه جا جار بزنید. یک آدم مخلص را بگذارید مسئول پی گیری کار هیئت و بقیه هم البته هیئتی کمک خواهند کرد و کار زمین نمی ماند. شروع کار می تواند با برنامه های هفتگی باشد. مراسم ها را به روش های مناسبی که ممکن است، اطلاع رسانی کنید. داشتن یک برنامة ارسال پیام کوتاه که چندان هم هزینه ای ندارد، می تواند در اطلاع رسانی به افرادی که تمایل خود را به این شیوه اعلام می کنند، سهم ارزنده ای داشته باشد. استفاده از ایمیل نیز همین کارکرد را دارد.

یک سخنرانی کوتاه، زیارت عاشورا و مداحی، ترکیب مناسبی برای برنامه های هفتگی است؛ اما مراسم را طولانی نکنید. این مراسم باید طوری باشد که فردی که در آن شرکت می کند، تا هفته بعد، روحیة معنوی داشته باشد. کمی سینه زنی (در ایامی که ولادت و شادی نیست)، می تواند به ایجاد این فضا کمک کند. در ایام خاص می شود به جای زیارت عاشورا، دعاهای دیگر (مانند مناجات شعبانیه در ماه شعبان و دعای افتتاح در ماه رمضان) را خواند. اعمال مستحبی ایام خاص را می توانید روی کاغذ نوشته، بین دانشجویان توزیع کنید یا روی تابلوی اعلانات هیئت، نصب کنید. این تابلو می تواند علاوه بر اطلاعیة مزبور، سایر فعالیت های شما را نیز اطلاع رسانی کرده، محل مناسبی برای درج گزارش فعالیت هایتان نیز باشد و می توانید آن را هر چند مدت یک بار، به آیه یا حدیثی نیز مزین کنید.

مداح و سخنران مناسبی برای مراسم هایتان انتخاب کنید. سخنران یک هیئت دانشجویی، باید کسی باشد که نه زیاد سخت حرف بزند که کسی متوجه نشود و نه زیاد عامیانه که دانشجوها شاکی شوند. از مداحتان هم بخواهید اشعار حماسی و قوی و سبک های مناسب را مورد استفاده قرار دهد. حواستان باشد که دانشجویان خیلی روی شعرها و سبک های نامناسب حساس هستند. اگر می بینید مداح یا سخنرانی باب میل جمع نیست، مجبور نیستید دوباره او را دعوت کنید؛ حتی اگر می توانید، قبل از دعوت از یک سخنران یا مداح، در مجالس او شرکت کنید و کار او را ارزیابی کنید یا از افرادی که آنها را می شناسند، پرس و جو کنید.

برای مراسم های هفتگی، وجود یک سخنران که تا مدتی ثابت باشد، می تواند با ارائة یک بحث پیوسته، تأثیرگذاری خوبی داشته باشد. برای مراسم های ویژه، دعوت از سخنرانان و مداحان ویژه، می تواند ایدة خوبی باشد. اگر در میان دانشجویان مداح مناسبی هست، بهتر است برای مراسم های ثابت از آنها استفاده کنید؛ چون در این صورت، خیالتان راحت است که مداح همیشه در دسترس است.

برنامه های ویژه ای برای مناسبت ها تدارک ببینید. شب قدر، دهه اول محرم، نیمة شعبان، ایام فاطمیه، روز عرفه، عید غدیر از مناسبت هایی هستند که باید کانون توجه جدی هیئت باشند. اگر فضای دانشگاه اجازه می دهد، می توانید در برخی مناسبت ها خیمه هم برپا کنید. مراسم های هفتگی را ساده برگزار کنید؛ اما اگر بودجه داشته باشید، پذیرایی با شام در مناسبت ها، روش خوبی است. می توانید با همکاری تشکل های دانشجویی، در این گونه مناسبت ها، یک نمایشگاه هم برگزار کنید. سعی کنید هیئت ساختار سنتی خود را حفظ کند. مراسم های جدید و به اصطلاح با کلاس که مثلاً دانشجویان در آمفی تئاتر جمع می شوند و از مجموعه برنامه های متنوعی تشکیل شده، کار خوبی است؛ اما به هیئت ربطی ندارد. بگذارید این کار توسط گروه های دیگر انجام شود.

در مناسبت های مختلف، دانشگاه را به نمادهای مذهبی، پرچم و پلاکارد آراسته کنید. این وسایل را برای استفاده در سال های بعد، به نحو شایسته ای نگه داری کنید. در مناسبت هایی که قصد برگزاری مراسم ندارید، پوستر یا پلاکاردی برای گرامی داشت آن مناسبت، حداقل کاری است که می توانید انجام دهید.

به یاد داشته باشید که پوسترها و بنرهای اطلاع رسانی، پیشانی کار شما هستند. ذوق، ظرافت و دقت لازم را در طراحی آنها به خرج دهید.

در تنظیم برنامه ها به برنامة دانشجویان و دانشگاه هم توجه کنید. برگزاری مراسم در روزهایی که دانشجویان در دانشگاه و در خوابگاه نیستند یا در ساعت های نامناسب، باعث عدم استقبال دانشجویان می شود.

اگر جمعیت و فضای خوابگاه اجازه می دهد، خوابگاه هم محل مناسبی برای برگزاری یک جلسة هیئت است. اگر دانشجوها برای شرکت در برنامه، باید از خوابگاه به دانشگاه بیایند، هماهنگی لازم را دربارة سرویس رفت و برگشت، انجام دهید.

اگر فضای دانشگاه اجازه می دهد، حرکت دسته عزاداری در محوطة دانشگاه یا اطراف آن به شرط برنامه ریزی صحیح، اقدام ارزشمند و زیبایی است. در برخی ایام نیز می توانید با انجام هماهنگی های لازم، مراسمتان را در گلزار شهدا یا امام زاده ای نزدیک دانشگاه، برگزار کنید. برخی ها هم که امکانش را دارند، اردوی مشهد و قم برگزار کنند. (که البته خیلی هم به هیئت ربطی ندارد و بیشتر کار بقیه است)؛ ولی در همه حال مراقب باشید که شأن هیئت آلوده به مسائل جانبی، مانند خودنمایی، بدعت های عجیب و غریب در عزاداری، استفاده از آلات موسیقی و سبک های عجیب و غریب، چشم و هم چشمی، اختلاط و... نشود.

هزینة برنامه ها را از دانشگاه، نهاد رهبری و خیرین تأمین کنید؛ ولی به هر حال، به اندازة پولتان خرج کنید. یادتان باشد که مراسم بدون پذیرایی، بدجور توی ذوق می زند. پذیرایی بدون چای هم فتیر است. اگر باید از برخی از امکانات دانشگاه (سلف، آبدارخانه و...) استفاده کنید یا مجوز خاصی در این خصوص بگیرید، هماهنگی لازم را انجام دهید. نهاد رهبری، بخشی برای امور هیئت های دانشجویی دارد. اگر بتوانید هیئت خود را در آن جا ثبت کنید، می توانید از امکانات آنها هم استفاده کنید.

تأمین سخت افزاری را فراموش نکنید. کمد، کتابچه دعا، وسایل صوتی ثابت و بلندگوی سیار از جمله وسایل ضروری می باشند. گلاب پاشی، فضای هیئت را خیلی دوست داشتنی می کند. وسایل صوتی مناسبی داشته باشید؛ اما قرار نیست همه به آن دست بزنند.

برخی از هیئت های دانشجویی، سایت اینترنتی دارند که می توانید برای الگو گرفتن، سری به آنها بزنید. برای این کار، کافی است در یک موتور جست وجو عبارت «هیئت دانشجویی» را وارد کنید.

دست به دست شدن هیئت را فراموش نکنید. بچه های قدیمی باید جای خود را به بچه های جدید بدهند؛ تا با فارغ التحصیل شدن آنها، وقفه ای در کارها ایجاد نشود. ارائة اطلاعات لازم، مانند شماره تلفن ها، رویه ها، هماهنگ کننده ها و اطلاعات مشابه، نباید از قلم بیفتد؛ البته دعوت از دانشجویان سابق دانشگاه، برای شرکت در مراسمات هیئت، کار قشنگی است که می توانید در ایام خاصی آن را انجام دهید.

اگر دفتری برای گزارش نویسی از مراسم ها داشته باشید، کار خوب و ماندگاری کرده اید. تاریخ و ساعت، تعداد شرکت کنندگان، برنامه هیئت، نقاط قوت و حتی مشکلات و ضعف های پیش آمده را در این دفتر، یادداشت کنید؛ تا آیندگان بتوانند از تجربة شما استفاده بهتری کنند.

مستند کردن مراسم ها، آرشیوی قوی برای شما ایجاد می کند. عکس ها معمولاً بین دانشجویان، طالب دارند. فقط مراقب باشید که عکس برداری، نظم مجلس را به هم نزند. اگر سایت یا وبلاگی داشته باشید، می توانید خلاصة سخنرانی ها، فایل صوتی سخنرانی ها و مداحی و عکس های مراسم را روی آن قرار دهید. اگر بودجة شما اجازه می دهد، می توانید از دستگاه هایی استفاده کنید که می توانند از طریق بلوتوث، این فایل ها را در اختیار افراد قرار دهند.

برای هر مراسم از چند روز قبل، دور هم جمع شوید و با مشورت همدیگر، برنامه ریزی و هماهنگی کارها را انجام دهید و کارها را بین خود تقسیم کنید. از قبل دربارة مشکلات احتمالی (مانند: نیامدن سخنران یا مداح، عدم استقبال دانشجویان، خرابی وسایل صوتی، آماده نشدن پذیرایی، نرسیدن بودجه و نیامدن سرویس) چاره اندیشی کنید؛ زیرا همیشه و در هر برنامه ای ممکن است با وجود همه تلاش هایی که می کنید، مشکلی پیش بیاید. اگر از قبل فکرش را کرده باشید، در آن موقع می توانید واکنش مناسبی داشته باشید. در این حال، خونسردی خود را حفظ کنید و تلاش کنید تا مشکل را به بهترین شکل، حل کنید و اگر هم حل نشد، به یاد داشته باشید که صاحب هیئت، کس دیگری است؛ پس نیتتان را برای او خالص کنید و این نیت را همواره برای خود یادآوری کنید؛ تا اصل مراسم برای شما هدف نشود. یادتان باشد که هیئت برای من و شماست و قرار نیست بقیه در برنامه شرکت کنند و ما بیرون دنبال کارها باشیم (یا فکر کنیم دنبال کارهاییم). نباید طوری رفتار کنیم که دیگران ما را جزء افراد متظاهر به شمار آورند.