گفتن ذکر «وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ فِی أُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ»
بعد از ذکر تشهد چه معنایی دارد؟
همانگونه که میدانید این نوعی دعا است و این همان چیزی است که در تعالیم و آموزههای ائمه علیهم السلام وجود دارد.
امام صادق علیه السلام در این باره میفرماید: «التَّشَهُّدُ فِی الرَّکْعَتَیْنِ الْأُولَیَیْنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ فِی أُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ»؛[1]
تشهد در رکعت دوم به این صورت است که بگویی:
الْحَمْدُ لِلَّهِ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ فِی أُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ.
همچنین...
وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ فِی أُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ یعنی:
و شفاعت پیامبر صلی الله علیه و آله را برای امتش مورد پذیرش قرار داده، و مقام و درجه او را بالا ببر.
[1]. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، محقق و مصحح: موسوی خرسان، حسن، ج ۲، ص ۹۱، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.