دلیل شیعه برای صلوات بر آل محمد صلی الله علیه و آله

دلیل شیعه برای صلوات بر آل محمد صلی الله علیه و آله

ان شاء الله در این نوشتار یکی دیگر از عقائد اهل سنّت را مبنی بر اینکه نباید بعد از صلوات بر حضرت محمــــّد (صلی الله علیه و آله) کسی را شریک کرد به نقد و بررسی خواهیم پرداخت.

به اعتقاد آن ها صلوات، مخصوص نبیّ مکرم اسلام حضرت محمّـــد مُصطفی صلی الله علیه و آله و سلّم می باشد آن ها این عقیده باطل خود را به آیه ۵۶ سوره احزاب نسبت می دهند آنجا که خداوند در آخر این آیه می فرماید: .. يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليما؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، بر او درود فرستيد و سلام گوييد و كاملاً تسليم (فرمان او) باشيد.

آن ها می گویند: خداوند در این آیه فقط، دستور صلوات بر حضرت رسول صلی الله علیه و آله را صادر کرده است و شخص دیگری را به آن ضمیمه ننموده است لذا ما هم با تأسّی (پیروی) از این آیه شریفه، حق نداریم بر کسی غیر از ایشان، برکسی صلوات بفرستیم.

جالب اینکه کسانی که بیشتر از همه، دچار انحراف فکری و اعتقادی هستند شیعیان را که پیرو عقائد محکم و مستدل می باشند را مذمّت کرده و حتّی گاهی حکم ارتداد بر ما صادر می نمایند. غافل از اینکه با آنچه در کتب خود آن ها موجود است به راحتی شیوه و عملِ شیعیان تأیید می شود که در ادامه به برخی از آن ها اشاره خواهیم کرد.

پاسخ عقلی:

پاسخ عقلی را با ذکر مثالی شروع می کنم: فرضاً پدری به فرزندش بگوید: تا ظهر، تکالیف درس ریاضی ات را بنویس؛ حال اگر آن فرزند، علاوه بر تکالیف درس ریاضی، مشقِ فیزیک را هم حل کرده باشد به نظر شما پدرش می تواند او را مذمّت کرده و تبیه نماید؟ هرگز! مگر زمانی که به صورت واضح یا با آوردن قرینه ای، تکلیفِ اضافه تر را ممنوع کرده باشد. به این حالت در اصطلاح علم اصول، «به شرطِ لا» می گویند. امّا در موضوع مورد بحث، خداوند از صلوات اضافه، نهی و منعی نکرده است؛ در اصطلاح اصولی به این حالت دوّم، «لا به شرط» می گویند.

پس در این آیه، خداوند ابداً ما را از صلوات بر غیر ایشان منع نکرده و از این آیه فهمیده نمی شود که به دیگران نمی شود سلام داد و درود فرستاد.

پاسخ نقضی:

می گوییم بر فرض که آن آیه، صلوات را منحصر در شخص نبی مکرم اسلام حضرت محمــد مصطفی صلی الله علیه و آله کرده باشد پس چرا شما در صلوات فرستادن از یک طرف، به این بهانه که نباید کسی را در صلوات با ایشان شریک کرد فراز «و آلِ مُحَمّــد» را حذف می کنید ولی از طرف دیگر می بینیم استدلال خود را فراموش کرده و فراز دیگری را به آن اضافه کرده اید و می گویید: «وَ علی صَحبِه» یعنی خدایا بر حضرت محمد و اصحابش صلوات بفرست!

ما می گوییم اگر قرار است از این آیه اختصاص صلوات بر شخص حضرت محمّـــد مُصطفی صلی الله علیه و آله و سلّم، فهمیده شود پس چرا یک دفعه، تمام اصحاب ایشان را در صلوات با ایشان شریک کردید.

دلیلِ قُرآنی:

یکی از اسماء حضرت محمــد مصطفی صلی الله علیه و آله، «سین» است سین پانزدهمین حرف دایره ابجد است (س که تلفّظ می شود سین) خداوند در آیه یک سوره «یس» می فرماید: "یس، وَ القُرآنِ الَحَکِیم" یعنی ای پیامبر! قسم می خورم به قرآن حکیم که.. . سؤالی مطرح می شود سین یا یاسین کیست که خداوند از او در این آیه قسم یاد کرده است؟

«یا» حرف نداء و «سین» وجود مقدّس محمــد مصطفی صلی الله علیه و آله می باشد یعنی ای سین!

در ضمن علّتی که حضرت محمــد مصطفی صلی الله علیه و آله را سین نامیدند این است که ظاهر و باطن حضرت، کاملاً بر هم منطبق و موافق است و سرِ سوزنی نفاق و تفاوت در ظاهر و باطن ایشان وجود ندارد.

می دانیم که معادلِ هر حرفی در عربی، یک عدد قرار دارد که به آن عدد ابجد می گویند مثلاً: ع=۷۰، ل=۳۰، ی=۱۰ جمعاً می شود ۱۱۰ یعنی «علــی».

آن بخشی از حروف الفبای عربی را که موقع نوشتن ظاهر می شود زُبُر (ظاهر) و به آن قسمتی که نوشته نمی شود و فقط موقع تلفّظ شنیده می شود بَیّنه (باطن) گفته می شود مثلاً حرف دال موقع نوشتن «د» نوشته می شود امّا موقع تلفّظ «دال» بیان می شود لذا به حرفِ «د» زُبُر و «ال» بیّنه گفته می شود.

جالب اینکه در میان ۲۸ حرف عربی، تنها وتنها، حرف «سین» است که عدد ظاهر و باطنش دقیقاً یکسان است. عدد ابجد حرف «س» مساوی ۶۰ است از طرف دیگر، ی=۱۰، ن=۵۰ جمعاً مساوی ۶۰ می شود یعنی ظاهر و باطن آن یکسان است.

لذا هیچ کس دیگری جز حضرت محمــد مصطفی صلی الله علیه و آله شایسته این نام نمی باشد.

تا اینجا مُراد خداوند از «سین» را دانستیم امّا خداوند در آیه ۱۳۰ سوره صافّات می فرماید: "سَلامٌ عَلی إل یاسین" فارغ از اینکه در برخی از قرائات به جای «إل»، «آل» بیان شده در هر صورت «إل» به معنای آل و خاندان می باشد. پس معنای این آیه چنین می شود: سلام بر آل و خاندان حضرت محمــد مصطفی صلی الله علیه و آله.

همچنین در معتبرترین کُتُب اهل سنّت (البتّه به گمان خودشان) یعنی کتاب صحیح بخاری روایتی از کعب بن عجزة نقل شده است که می گوید: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودم که مردی آمد از حضرت پرسید: ای رسول خدا! ما می دانیم چگونه به شما سلام کنیم؛ ولی [نمی دانیم چگونه به شما صلوات بفرستیم، به ما بگویید که] صلوات بر شما چگونه است؟

حضرت فرمودند: اینگونه بگویید: "اللّهمّ صَلِّ على مُحمُدٍ و على آلِ مُحمّدٍ كَمَا صَلَّیتَ عَلى آلِ اِبراهیمَ اِنَّكَ حَمیدٌ مجیدٌ اللّهمّ بارِك علَى مُحَمّدٍ و على آل محمد كما باركتَ على آل ابراهیمَ اِنّكَ حمیدٌ مجیدٌ.^[۱]

از این روایت فهمیده می شود که حداقلِ صلوات، "اللّهمّ صَلِّ على مُحمُدٍ و على آلِ مُحمّدٍ" می باشد.

صلوات أَیتَر (بدون وَ آلِ مُحَمَّـــدِ):

ابن حجر هیثمی از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می‌كند كه فرمودند:

"برای من درود مقطوع و بریده نفرستید، عرض شد: مقصود چیست؟ فرمودند: نگویید: اللهمّ صلّ علی محمّد، و سكوت كنید، بلكه لازم است بگویید: اللّهمّ صلّ علی محمّد و علی آل محمّد.[۲]

۵ دی ۱۳۹۱ _ مسعود رضانژاد فهادان