آقای سَیِّد رضا نریمانی سلام علیکم!
من مسعود رضانژاد، برادر و خیرخواه شما هستم؛ قصد من از یادآوری مطالب ذیل، نورانیتر شدن جلسات عزاء امام سوم علیهالسلام خصوصاً جلساتی که توسط حضرتعالی اداره میشود میباشد.
اینجانب شما را فردی انقلابی و آگاه و بصیر میدانم.
و امّا "هروله" حالتیست میان راه رفتن معمولی و دویدن؛ که إجراء "هروله" در مراسم عزاء أباعبدالله الحسین علیهالسلام شاید تداعیکننده اضطرار حضرت زینب سلام الله علیها هنگام رساندن خود به امام حسین علیهالسلام در موقع به زمین خوردن ایشان (لما سقط الحسین إلی الأرض) باشد.
اما آنچه امروز به نام "هروله" انجام میشود بالا و پایین پریدنیست که بیشتر به بزم سِماع صوفیانه شبیه است. دقیقاً مانند کسی است که در حال سقوط از جای بلند، دست و پا میزند.
پر واضح است که "هروله" به معنای حقیقی آن (حالتی تندتر از راه رفتن معمولی) فقط در محیطهای باز و وسیع قابل اجراست و ناگزیر آنچه به نام "هروله" در جلسات پر ازدحام صورت میگیرد چیزی جز بالا و پایین پریدن نیست که قطعاً نمیتوان نامش را "هروله" نامید.
و فقط باعث میشود "صورت" جلسات عزاداری به "صورت" جلسات دراویش و عرفا شبیه شود و حیف است جلسهای با "سیرت" عالی و نورانی که "همصورتِ" بزم ظلمانی دراویش گردد.
خواهشمندم شخصاً راجع به دو موضوع ذیل، با حضرت استاد آیت الله مهدوی دام ظلّه مشورت نموده و نظر آنجناب را جویا شوید.
دل، غصهدار میشود و میسوزد از اینکه جلساتی انقلابی و پرشور و معنوی به این مسائل، بدنام شود:
- بحث هروله؛
- بردن نام مبارک امام سوم علیه السلام به سبک نامناسب.
اجرتان با حضرت زینب سلام الله علیها
مسعود رضانژاد فهادان/ 26 مهرماه 1394
متن فوق از طریق پیامک در تاریخ مذکور به ایشان ارسال شد.