017 پروژه دانشجوی عزیزم، آقای محمد کمالی «D2»

1) درباره اعجاز زباني قرآن توضيح دهيد؟
درباره اعجاز زباني قرآن بحث تخصصي مفصلي است كه مي توانید جلد 4 و 5 كتاب التمهید آيت الله معرفت مراجعه فرمايید در بحث اعجاز بياني قرآن تا به الان تمام فصحاي عرب و بلغاي عرب اعتراف دارند كه در هيچ دوره اي به اندازه دوره نزول قرآن فصاحت و بلاغت در ادبيات عرب به آن اوجي كه در آن زمان رسيده است نبوده است.

قرآن با همان روشي كه آنها شعر مي سرودند و نثرمسجع خلق مي كردند به میدان آمد قرآن به حدي زيبا بود که وقتي آنها قرآن را ديدند شعر گفتن خود را خود را تعطيل كردند و دیگر كارهاي هنري خود را به بازار عرضه نكردند.

حال چرا به آن معجزه مي گويند اين را فقط كسي مي داند كه در فصاحت و بلاغت دستي داشته باشد اين را ولید بن مغیره می داند کسانی که آخر فصاحت و بلاغت بودند.

در بحث وجوه اعجاز زبانی قرآن، اولین گامی که در قرن اول بر داشتند، این بود که گفتند که قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت موسیقی هم دارد که روی سخن موسیقی قرآن کار کردند.

در گام بعدی روی واژه های قرآن کار کردند که آیا می توانند به جای واژه های قرآن واژه های جایگزین قرار دهند که تا به حال هم دارند کار می کنند و هنوز واژه ای پیدا نکرده اند.

در مرحله بعد از حیث معنا روی قرآن کار کردند چون که بلاغت یعنی مطابق با مقتضای حال صحبت کردن می باشد، دیدند که وقتی قرآن در مورد دزد و دزدی صحبت می کند خداوند مرد را بر زن مقدم می داند اما وقتی از زنا صحبت می کند زن را به مرد مقدم می داند و دیدند که خداوند خیلی زیبا همه چیز را در جای مناسب خود به کار برده است.

هرگز تاکنون کسی موفق نشده است حتی آیه ای مثل قرآن بیاورد.

2) اینکه حافظ قرآن را بر 14 روایت می خواند یعنی چه مگر قرآن تحریف شده است.
نکته1)
همه مسلمانان بر متواتر بودن قرآن اتفاق نظر دارند مسلمانان عراق، سوریه، ایران و مسلمانانی که در تمام نقاط جهان هستند بر متن قرآن تواتر دارند.

سیره ی مستمره مسلمانان از زمان رسول خداوند صلوات الله علیه و آله تا زمان حال بر قرائت قرآن بر همین شکل مرسوم، تعلق گرفته است.

علت این که این موج هیچ وقت کم رنگ نشد این بود که این موج را خود رسول خداوند صلوات الله علیه و آله ایجاد کرد. تشویق کرد بر حفظ قرآن و نگهداری قرآن و کُتّاب زیادی در کنار رسول خداوند صلوات الله علیه و آله هر آیه ای را که نازل می شد را می نوشتند و حافظان حفظ می کردند.
نکته 2)

قرآن و قرائت قرآن در حقیقت جدا هستند قرآن همین است که در اختیار ماست.
نکته 3)
قرائتی که حال ما دارم مطابق قرائت حضرت علی (ع) می باشد و قرائت حضرت علی (ع) قرائتی است که از حضرت رسول صلوات الله علیه و آله آموخته است.

قرائت 7 گانه و قرئت 14 گانه و قرائت به 14 روایت بعداً ایجاد شد از اواسط قرن اول آرام آرام اختلاف قرائت ها ایجاد شد تا قرن 4 زمان مجاهد که آمد از بین قرائت های 14 گانه که مشهور بودند 7 تا از آن ها را انتخاب کرد به عنوان قراء سبعه مشخص کرد و نوشت 3/4 قرآن که در اختیار ما است اصلاً در آن اختلاف قرائتی وجود ندارد و از این یک چهارم باقی مانده اش 90% آن قرائت هایی که وجود دارد قرائت شاذ (نادر)، است که بین شاذ و مشهور، مشهور انتخاب می شود یعنی آن که بین مسلمانان شهرت داشته انتخاب می شود.

حال بخشی از قرائت های قرآن است که هر دو مشهور است که آن هم دو دسته است:

1. اختلاف قرائت موجب اختلاف معنا نمی شود مثل کُفواً احد که به 3 حالت می توان خواند اما با این که هر دو مشهورند اما یکی معنایش با آیه فرق می کند که متخصصان گفته اند که این بسیار نادرست است را رها و آنی را که با قرآن هماهنگ است را انتخاب کرده اند.

2. اختلاف قرائت موجب اختلاف معنا می شود.

سوال3)
لطفاً در مورد تفسیر سوره ی العصر توضیح دهید ؟
سوره ی والعصر خلاصه قرآن است و یکی از مهمترین سوره های قرآن می باشد که خداوند به عصر یعنی زمان یا یعنی عصاره ی زمان یا امام زمان علیه السلام قسم می خورد که انسان با تمام انسان هایی که موجود هستند و وجود می آیند در خسران اند و فرق خسران با زیان شاید برای این باشد که از در زیان، اصل سرمایه باقی مانده است اما خسران یعنی این که هم ضرر کرده باشی هم سرمایه ات را هم از دست داده باشی و اصل سرمایه ات را نیز از دست داده باشی قسم به زمان که انسان ها سرمایه شان عمرشان انسانیت شان دارد آب می شود مگر کسانی که ایمان به خداوند و به رسول صلوات الله علیه و آله او آوردند.

در ادامه سوره، خداوند می فرماید ایمان تنها کافی نیست یعنی علاوه بر ایمان باید عمل صالح انجام دهی که عمل صالح آن چیزی است که خداوند در قرآن امر فرموده و پیامبر اکرم و ائمه اطهار علیهم السلام نیز به آن دستور داده اند یعنی هم حسن فاعلی داشته باشند هم حسن فعلی؛ و حسن فعلی هم به تنهایی کافی نیست.

حالا اگر کسی حسن فعلی را به حسن فاعلی با هم ترکیب کنیم برای نجات از خسران کافی است؟

خداوند می فرماید نه و در ادامه آیه می خوانیم وتواصوا بالحق وتواصوا بالصبر یعنی تنها کسانی اهل خسران نمی باشند توصیه به حق و حقیقت و توصیه به صبر کنند.

اگر این چهار شرایط یعنی  ایمان، عمل صالح، توصیه حق، توصیه به صبر محقق شود انسان از خسران نجات می یابد.

نظر استاد:

سلام علیکم!

در یک کلام، خیلی بد بود خوب بود قبل از انتشار یکبار مطالعه می کردید.