روش تشویق و تنبیه توسط فرمانده
به طور کلی هر نوع تشویق و تنبیه که از سوی شخص فرمانده و مدیر مافوق صادر شود، تأثیر قابل ملاحظهای بر افراد و سازمان دارد. از بین اینها، آن مواردی که مکتوب و دستنوشته باشد، باز از تأثیر بیشتری برخوردار است.
امّا چند توصیه در این رابطه لازم است:
-اول اینکه، در تشویق هرچه این کار علنیتر باشد اثر آن بیشتر است.
-دوم اینکه، هرچه فاصله سازمانی تشویقشونده یا تشویقکننده بیشتر باشد، اثر آن بیشتر و عمیقتر است. مثلاً هیچ اشکالی ندارد، فرمانده تیپ، سرباز یک ماه خدمت را به واسطه کار و حرکت خوبی که انجام داده تشویق کند. البته بدیهی است در حالت عادی، بایستی رعایت سلسله مراتب فرماندهی نیز بشود.
-سوم اینکه، تشویق اگر به همراه هدیهای هر چند کوچک هم باشد موثرتر است.
در رابطه با تنبیه، هر چه از این داروی نجاتبخش بسیار تلخ، کم استفاده شود بهتر است. اما در صورت ضرورت و اجبار حتیالإمکان از حداقلها استفاده شود، البته غیرمستقیم باشد و از پایینترین مراتب تنبیه در حد رفع مشکل و ساختهشدن و اصلاح فرد باشد.
تنبیه اصلاح است نه انتقام، در چنین حالتی قطعاً اصلاحکردن بسیار ظریف و حساب شده خواهد بود.
اوامر، نواهی، تشویقات و تنبیهات که دستنوشته شخص فرمانده باشد، تأثیر بسیار زیادی در روحیه زیردستان دارد.