چه کنیم کودکمان حقیقت را بگوید؟

استفاده از روش‌های تشویقی برای ترغیب کودک به گفتن حقیقت و اعتراف به کار اشتباهش، موثر‌تر از تنبیه است.

کار‌شناسان علوم رفتاری کودکان می‌گویند:

اطمینان از تنبیه نشدن، انگیزه دروغگویی را از کودک می‌گیرد. کودکان همراه با رشد‌ شناختی و اجتماعی، دروغ گفتن را از اطرافیان و همسالانشان یاد می‌گیرند.

بنابراین شروع این مساله معمولاً از سن ۲ سالگی آغاز می‌شود. اولین دروغ کودکان معمولاً برای انکار کارهای اشتباه‌شان است. از سن ۳ سالگی، کودکان شروع به گفتن دروغ‌های مصلحتی می‌کنند.

دروغ گفتن آن‌ها در دوران پیش از مدرسه و در مهد کودک بیشتر می‌شود چرا که آن‌ها نسبت به احساس و تفکرات دیگران آگاهی بیشتری به دست می‌آورند و زمان‌هایی را که برای دروغ مناسب می‌دانند انتخاب می‌کنند و هر چه بزرگ‌تر می‌شوند یاد می‌گیرند که دروغ‌های قانع‌کننده‌تری بگویند اما این کار به مراتب برای آن‌ها سخت‌تر می‌شود به خصوص زمانی که سوالات بیشتری از آن‌ها پرسیده شود.

به گزارش گاردین، بررسی‌ها نشان داده نوجوانانی که مهارت‌های اجتماعی ضعیفی دارند قادر به گفتن دروغ‌های متقاعدکننده نیستند. همچنین کودکانی که اغلب دروغ می‌گویند پرخاشگر‌تر از همسالان خود هستند و رفتارهای متناقض بیشتری دارند.

کار‌شناسان با بررسی کودکان ۴ تا ۸ ساله به این نتیجه رسیدند که می‌توان با روش‌های خاصی، کودکان را تشویق به گفتن حقیقت کرد.

کار‌شناسان در این مطالعه تاکید کردند در صورتی که می‌خواهید فرزندتان حقیقت را بگوید و به اشتباهش اعتراف کند، باید او را از اینکه تنبیهی در انتظارش نخواهد بود مطمئن کنید. همچنین اگر از جملات تشویقی استفاده کنید و مثلاً به کودک بگویید که اگر حقیقت را بگوید، شما را بسیار خوشحال خواهد کرد، او خیلی بیشتر به گفتن حقیقت راغب می‌شود.

منبع: ایسنا