سیّاره پلوتو؛ سیـــاره مُحمّـــــدیه!!

پلوتـــو یا پلوتون[۱] «سیّاره مُحمّـــــدیه»

مقدّمــه:

خداوند به عنوان خالق تمام هستی، عالِمِ به همه جوانب عالَم است هرگز تصوّر آنچه او آفریده است برای ما ممکن نیست خداوند در آیه ۸ سوره نحل می فرماید: وَ يَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُون‏؛ و خلق کرده است چیزهایی را که شما نمی دانید.

پروردگار عالَم، برای راهنمایی بشر و نشان دادن راه سعادت از شقاوت، برنامه هایی را از طریق انبیاء و اوصیاء ایشان (علیهم السلام) برای هدایت مردم بیان نموده است کسانی که به جهت بار سنگین هدایت، بایستی معصوم باشند لازمه عصمت، علم نامحدود است یعنی همان خدایی که تمامش علم است فرستادگانی را برای هدایت بشر، بر روی زمین مبعوث نموده است که مجهّز به تمام علم می باشند همانگونه که خداوند ذاتاً همه چیز را می داند آن ها نیز تَبعاً و به واسطه افاضه الهی همه چیز را می دانند.

از حضرت أمیرالمومنین علی علیه السلام منقول است که می فرمایند:

سَلُونِي عَنْ طُرُقِ السَّمَاءِ فَإِنِّي أَخْبَرُ بِهَا مِنْ طُرُقِ الْأَرْضِ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي‏[۲]؛ از من راه های آسمانی را سؤال نمایید زیرا من از راهای آسمانی نسبت به راه های زمینی آگاه ترم!! پیش از آنکه مرا دیگر نیابید از من سؤال کنید.

بحث سیاره های آسمانی و کهکشان ها و اجرام سماوی از پیچیده ترین مباحث علمی و اکتشافاتی جهان می باشد با این حال وقتی به جوامع روایی شیعه مراجعه می کنیم با دریایی از اینگونه روایات مواجه می شویم که متأسفانه غالباً مورد غفلت ما شیعیان و مسلمانان قرار گرفته است و می توان گفت تقریباً از آن همه دریای علم، هیچ بهره ای نبرده ایم.

فیلسوف فرانسوی دِرُوی[۳] یکی از دانشمندان و وزرای سابق فرانسه (۱۴۵۰_۱۵۱۴م) در مقام بیان حالات عرب بعد از ظهور اسلام می گوید:

«زمانی که تاریکی جهل، سراسر اروپا را فراگرفته بود پیامبر اسلام حضرت محمّــــــد مصطفی صلی الله علیه و آله، پرچم تمدّن را بر تمام عالَم بلند نمود به نحوی که در میان امت های مختلف، فقط امت ایشان در قرون وُسطی به علم و دانش اختصاص داشتند»[۴].

معرّفی برخی سیّارات در بیان ائمه معصومین علیهم السلام

برای مثال به این روایات دقّت کنید:

1. رسول مکرّم اسلام حضرت محمّــد مصطفی صلی الله علیه و آله می فرمایند: إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى وَرَاءَ الْمَغْرِبِ أَرْضاً بَيْضَاءَ ... مَسِيرَةُ الشَّمْسِ‏ (فیها) أَرْبَعِينَ يَوْماً فِيهَا خَلْقٌ مِنْ خَلْقِ اللَّه ...‏ِ[۵]؛ برای خداوند متعال در آن طرف مغرب، سیاره ای سفید رنگ می باشد که میزان گردش خورشید در آن چهل روز است که در آن موجوداتی زندگی می کنند... .
2. روایت حافظ «فخرالدین طُرَیحی» در کتاب مجمع البحرین از فخرالدین رازی در جواهر القرآن به اِسناد خود از حضرت محمّـــد صلی الله علیه و آله که فرمودند: لِلّهِ تَعالی أَرضٌ بَیضاءُ مَسیرةُ الشَّمسِ فیها ثَلاثُونَ یَوماً هِیَ مِثلُ الدُّنیا ثَلاثُونَ مَرَّةً..؛ خدا را سیاره ای است درخشان که گردش خورشید در آن سی روز است و (مساحت آن سیّاره) مثل (مساحت) سیاره زمین است سی برابر (کوچکتر).
3. روایت شیخ زاهد «ابولیث سمرقندی» متوفی به سال ۳۷۳ ه.ق در کتاب خود که رسم الخط و اوراق آن نشان می دهد که قبل از سده هشتم هجری نوشته شده است و آن خبر این است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمودند: إنَّ اللهَ تَعالی خَلَقَ أرضاً بیضاءَ مِثلَ الدُّنیا ثَلاثُونَ مَرَّةً، وَ مَسِیرَةُ الشَّمسِ فِیهَا ثَلاثُونَ یَوماً مَحشُوَّةً خَلقاً؛ خدا زمینی سفید آفریده که سی برابر دنیا است و گردش خورشید در آن سی روز است، و پُر از مخلوقات است.
4. روایت بحار الانوار و بصائرالدرجات از حضرت صادق علیه السلام که فرموند: إِنَّ مِنْ وَرَاءِ أَرْضِكُمْ هَذِهِ أَرْضاً بَيْضَاءَ ضَوْؤُهَا مِنْهَا (مِنّا) فِيهَا خَلْقٌ يَعْبُدُونَ اللَّهَ لَا يُشْرِكُونَ بِهِ شَيْئاً يَتَبَرَّءُونَ مِنْ فُلَانٍ وَ فُلَان‏؛ در عقب این زمینِ شما، سیاره ای سفید است که روشنایی آن از ماست و در آن مخلوقاتی است که خدا را می پرستند و چیزی را شریک خدا نمی سازند و از منافقین نیز بیزاری می جویند.[۶]

خصوصیّات سیّاره معرفی شده:

به نظر مرحوم علامه سَیّد هبة الدّین شهرستانی در کتاب اسلام و هیأت (صفحه ۲۱۲_ ۲۱۴) و طبق تحقیقات نگارنده، شاید بتوان این احادیث را بر سیّاره پلوتو، تطبیق داد؛ در این احادیث، که در مقام معرفی یک سیاره آسمانی است سه خصوصیّت برای آن معرفی شده است:

1. سفید رنگ است؛
2. مسیر گردش خورشید (=یک روز) در آن سی/ چهل روز است.
3. سی برابر از سیاره زمین کوچکتر یا بزرگتر است، چون ثلاثون مرّة مُطلق آمده است.

سیاره پلوتو در سال ۱۹۳۰ میلادی به صورت رسمی به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی معرفی شده، هر چند در اوت سال ۲۰۰۶ از شمار سیارات حذف و به عنوان سیاره کوتوله یا سیّارک معرفی گردید.

ما برای اثبات این فرضیه که سیاره پلوتو در ۱۴۰۰ سال پیش از این، توسط پیامبر اکرم حضرت محمّــد صلّی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام معرفی شده است بایستی به تطبیق هر یک از این سه ویژگی ها با اکتشافات علمی روز بپردازیم.

۱) سیاره ای سفید رنگ!

سیاره پلوتو از دور بیشتر به رنگ قهوه ای دیده می شود امّا به خاطر جوّ مِتانی آن، سطح پلوتو همواره پوشیده از یخ های سفید رنگ است، ظاهراً فرمایش معصوم علیه السلام ناظر به رنگِ «سطح» سیّاره باشد نه رنگ نمای بیرونی آن که از فضای بیرونی دیده می شود. تا آنجا که این سیّاره را با نام سیاره یخ زده نیز می شناسند، و یخ زدگی تناسب تمام با سفیدی دارد.

۲) مَسیرةُ الشَمسِ فِیها ثَلاثونَ یَوماً!

طبق گزارش های جدید منجّمین هر ۲۴۸ سال زمینی، معادل یک سال سیاره پلوتونی می باشد همچنین اخترشناسان هر روزِ پلوتونی را معادل ۶ روز و ۹ ساعت یعنی ۶.۳۷۵ روز کامل سیاره زمین می دانند.

مطابق این دو آمار، که می گوید: هر ۲۴۸ سال زمین مساوی یک سال پلوتو است ما برای محاسبه تعداد روزهای زمینی که برای گذشت یک سال پلوتونی نیاز است باید عدد ۲۴۸ را در تعداد روزهای یک سال سیاره زمین یعنی ۳۶۵.۲۵ ضرب کنیم که حاصل آن ۹۰۵۸۲ روز می شود، یعنی هر ۹۰۵۸۲ روزِ سیاره زمین، مساوی یک سال سیاره پلوتو می باشد.

از طرف دیگر بیان شد که هر روز سیاره پلوتو مساوی ۶.۳۷۵ روز سیاره زمین است پس برای محاسبه تعداد روزهای یک سال سیاره پلوتو، بایستی عدد ۹۰۵۸۲ را بر ۶.۳۷۵ تقسیم کنیم که حاصل آن تقریباً ۱۴۲۰۹ روز می شود.

ما هر سال شمسی سیاره زمین را به ۳۶۵.۲۵ قوسِ روز، تقسیم می کنیم بنابراین برای ساکنین سیاره زمین، هر روز معادل عبور یک قوس مثلثاتی به این اندازه می باشد؛ بنابراین در سیاره پلوتو، هر ۳۸.۹۰ قوسِ روزِ سیاره زمین معادل یک قوسِ روزِ از آن سیّاره می باشد.

روش محاسبه آن به این شکل است که: چون هر واحد سال پلوتونی مساوی ۲۴۸ واحد سال زمینی است لذا هر واحد روز سیاره پلوتونی نیز مساوی ۲۴۸ واحد روز سیاره زمین است، از طرف دیگر، هر روزِ سیارهِ پلوتو، مساوی ۶.۳۷۵ واحد روز زمینی می باشد، پس ۲۴۸ را بر ۶.۳۷۵ تقسیم می کنیم، نتیجه ۳۸.۹۰ روز خواهد شد.

نکته قابل توجه اینکه در اکثر روایاتی که در این زمینه وارد شده است «مسیرة الشمس» را چهل روز معرفی کرده اند و این دو دلیل دارد:

1. عدد ۳۸.۹۰ به عدد چهل نزدیکتر است.
2. عدد فوق بر مبنای سال شمسی محاسبه شده است ولی اگر بخواهیم بر اساس سال قمری محاسبه کنیم بایستی ۹۰۵۸۲ را بر ۳۵۴ روز یعنی تعداد روزهای سال قمری تقسیم کنیم که حاصل آن ۳۵۵.۷ سال می شود یعنی یک سال پلوتونی معادل ۳۵۵.۷ سال قمری می باشد که از تقسیم عدد مزبور بر ۶.۳۷۵ عدد ۴۰.۱ حاصل می گردد.

در هر صورت باید بگوییم در این روایات با توجه به تاء وحدت عربی «ة» که در کلمه «مسیرة»، آمده است «مسیرة الشمس» به معنای یک روز نمی باشد بلکه منظور «واحد قوس مثلثاتی روزی» می باشد که همچنانکه در محاسبات بالا مشاهده شد اگر به سال قمری محاسبه شود چهل واحد روز و اگر به سال شمسی محاسبه گردد سی و اندی روز، خواهد شد و در خصوص اعشار آن باید بگوییم معصوم علیه السلام جهت ملاحظه فهم مخاطب آن زمان، در صدد بیان کسر عدد نبوده اند.

۳) هِیَ مِثلُ الدُّنیا ثَلاثُونَ مَرَّةً!

در این قسمت روایت به سومین خصوصیت این سیاره اشاره شده است، می فرماید: «این سیاره، مِثل دنیا ولی سی برابر است» وقتی ما مساحت سیاره پلوتو و زمین را محاسبه می کنیم می بینیم دقیقاً سیاره پلوتو سی برابر از سیاره زمین کوچک تر است.

می دانیم که سیاره ها کروی هستند و مساحت سطح خارجی کره در علم هندسه فضایی به این شکل محاسبه می شود که:

شعاع کره را به توان ۲ برده سپس در عدد ضرب کرده حاصل آن را در عدد ۴ ضرب می کنیم.

شعاع سیاره زمین مساوی ۶۳۷۸ کیلومتر و شعاع پلوتو تقریباً ۱۱۵۰ کیلومتر می باشد لذا طبق محاسبه، مساحت زمین مساوی ۵۱۰۹۲۶۷۸۳.۰۴ کیلومتر و مساحت پلوتو حدوداً ۱۶۶۱۰۶۰۰ کیلومتر است که از تقسیم عدد مساحت زمین بر مقدار مساحت پلوتو عدد ۳۰.۷۰ به دست می آید که نتیجه می گیریم سیاره پلوتو حدوداً۳۰ برابر از سیاره زمین کوچک تر است.

مرحوم علامه سید هبة الدین شهرستانی در سال ۱۹۰۹ میلادی (۲۱ سال قبل از کشف سیاره پلوتو) کتاب «اسلام و هیأت» را تألیف کرده است. ایشان در این کتاب به برخی از احادیث فوق اشاره کرده و در جایی از آن با تیتر «در انتظار کشف مهم» می گوید: «ظاهراً در عقبِ سیاره نپتون، سیاره ای وجود دارد که امید است زمانی که ابزار آلات نجومی دقیق تر شود کشف گردد»؛ سپس می افزاید: «با توجه به اینکه در روایاتی از رسول اکرم، حضرت محمّــــــد مصطفی صلی الله علیه و آله، به وجود چنین سیاره ای اشاره شده، شایسته است نام این سیاره را «سیاره مُحمّـــدیه» صلّی الله علیه و آله بنامند»، امّا بلافاصله می افزاید: «همّت ما کجا و این آرزوها کجا!! چگونه این توفیقات نصیب مسلمانان می شود با این همه بی حالی و سستی و بی همّتی و این همه دلسردی که در تحصیل علوم وکمالات از خود نشان می دهند. غربی ها هم گر چه اکنون موفقند و مقصر نیستند، ولی می بینیم با نگاه مهرآمیزی به ما نگاه نمی کنند و آشکارشان غیر از نهان و ضمیرشان می باشد.

می بینیم که مبلّغان آن ها در هر زمان، در شهر ها، جُهد بلیغ و کوشش عجیب دارند که آثار این شریعت غرّاء را محو و جامعه این دیانت را متفرّق نمایند و ما در کمال غفلت به سر می بریم. با این حال چگونه امیدوار باشیم که چون این سیاره کشف شود اسم پیغمبر ما بر آن بگذارند؟! مگر این وضع به کلی تغییر کند و نهضتی در مسلمانان پدید آید. پس بگذار که همین سان قلوب ما مشتعل باشد و از فرط حسرت چون شمع بسوزیم و برخواری مسلمانان بگرییم، زیرا که عصر ما در واقع همان عصری است که شرع ما از آن خبر داده و فرموده است: «دل مؤمن در آن روزگار می گدازد و آب می شود! چنانکه نمک در آب حل می شود!»[۷].

این ها همه بخشی از درد دل علامه شهرستانی بود که در سال ۱۹۰۹ میلادی در کتاب «اسلام و هیئت» درج گردیده است.

نتیجه و خلاصه:

در این نوشتار سعی کردیم به وجوه علمی دین اسلام بپردازیم و اینکه معصومین ما (علیهم السلام) دارای علم الهی و نامحدودند لذا پیروی از کلام ایشان ما را از انسان های دیگر متمایز کرده و جلو می اندازد.

برای نمونه در این باب به چند روایت، اشاره شد که به معرفی سیاره پلوتون می پردازد که دارای سه خصوصیّت است:

1. سفید رنگ است؛
2. مسیر گردش خورشید (=یک روز) در آن سی روز ما است.
3. سی برابر از سیاره زمین کوچکتر است.

در این نوشتار سعی کردیم دور از تعصّب به تطبیق این احادیث با علم روز بپردازیم؛ اکنون قضاوت را بر عهده خود خوانندگان گرامی می گذاریم! آیا یه راستی این احادیث شریفه دلالت آشکار بر سیاره یا سیارک پلوتو یا پلوتون ندارند؟ در این صورت چرا ما شیعیان و مسلمانان، چهارده قرن از وجود چنین احادیثی غافل مانده ایم؟ و سبب چیست که کتاب ارزشمندی چون «الهیئة و الإسلام» که با نام (اسلام و هیأت) سال ها است به فارسی روان ترجمه شده، باید اینگونه مجهول و ناشناخته باقی بماند.

این احادیث پیچیده همانند بحث رؤیت هلال (با آن همه اشکال فنی و پیچیدگی) سبب شد که امثال ابوالوفاء بوزجانی و دیگر علماء بزرگ شیعه، به فکر ابداع علم ارزشمند مثلثات و هندسه فضائی بیفتند که امروزه همه دنیا از این دو علم استفاده می کنند و در یک کلام باید گفت: «مثلثات و هندسه فضایی از علوم صادراتی شیعه می باشند.»

با تشکراز استاد عزیزم سیّد احمد سجّادی

مسعود رضانژاد فهادان/ ۱دی ماه ۱۳۹۱