چند روش برای برخورد با دانش آموزان

1. نسبت به مدرسه برداشت مثبتی داشته باشید:

وقتی پدر می گوید: «من همیشه به مدرسه علاقه مند بوده ام، مطالبی که در مدرسه یاد گرفته ام در فهمیدن مسائل مربوط به زندگی و کارم کمک زیادی به من کردند» غیرمستقیم به فرزندان خود کمک می کند تا احساس مثبتی نسبت به مدرسه کسب کنند.

زمانی که مادر می گوید: «بگذار مسائل و تکالیف درسی تو را ببینم، شاید در فهم سوالات بتوانم کمکت کنم.» چیزی بیش از کمک به کودک عرضه می کند. او در حقیقت می گوید: «این مهم است که تو باید خودت آن را انجام بدهی، اما من کمک خواهم کرد تا کاری را که باید انجام دهی، خوب بفهمی.»
 

2. کودکان را در بحث های خانوادگی شرکت دهید:

خانه ایی که در آن والدین و کودکان فرصت بیان نظرات خویش را نسبت به اشیاء و موضوعات مورد علاقه خود داشته باشند فرصت مناسبی برای یادگیری به کودکان می دهد که هیچ مدرسه ای نمی تواند با آن برابری کند، کودک از گفتگوهای سر غذا بیش از تمام مدت روز در مدرسه چیز یاد می گیرد.
 

3. فرزند خود را در مسیر موفقیت قرار دهید:

کودکان نیز مانند بزرگسالان در اثر موفقیت های متناوب به موفقیت خو می گیرند. آن ها به خود اطمینان پیدا کرده و از خویشتن انتظار موفقیت دارند. این‌گونه کودکان در مدرسه موفق و در خانه شاد و مسرور هستند. شکست نیز شکست های بعدی را به دنبال دارد. کودکان به موفقیت های روزانه احتیاج دارند. آن ها باید آگاهی یابند که والدینشان از موفقیت آن ها اطلاع حاصل کرده و به وجودشان افتخار می کنند. والدین باید به کودکان بفهمانند که موفقیت یک رویای دور و غیر قابل دسترس نیست بلکه موفقیت در زمان حال هم موجود و ممکن است.

4. تمرکز حواس:

کودکان باید حواس خود را متمرکز کنند. هر بار که کودک به تلاش خود برای یافتن پاسخ ادامه دهد، توانایی او فزونی می یابد. یعنی به تفکر مداوم و اصرار در تفکر عادت می کند. والدین باید کودکان خود را به این روش تشویق کنند که هنگام کار، به کار و هنگام بازی به بازی کردن بپردازند. این روش برای زندگی روش خوبی است.
 

5. ترس از شکست را کاهش دهید:

وقتی به کودک مسئولیت خیلی زیاد بدهید، نگرانی او گسترش می یابد. اگر مسئولیت خواسته شده از کودک بسیار اندک باشد، کودک وابسته و تابع بار می آید. بین این دو، یک محوطه وسیع و پهناوری وجود دارد که کودکان در آن شاد، موفق و آرام می باشند. این همان روابطی است که والدین باید برای دست یافتن به آن کوشش کنند. والدین در اعمال کنترل و انضباط باید تا جایی پیش روند که کودکان اخذ تصمیم را فرا بگیریند. همزمان با این کودکان باید مسئولیت تمیزی، نظافت و نگهداری از اتاق و وسایل شخصی خویش را به عهده بگیرند.
 

6. کمک کنید تا فرزندان شما مرکز توجه خود را گسترش دهند:

انسان هرچه بیشتر بداند، نیازمندی و گرایش او به دانستن بیشتر می شود. تکمیل الگوی ادراک و تفاهم در مغز، سبب کسب لذت شادی می شود. هرچه دامنه دانش بیشتر باشد، زمینه های زیادتری را می توان به آن اضافه نمود. وقتی فرزند شما عقاید و نظریات را به زبان خود بیان می کند، او آن ها را به الگوی تفکر خود تبدیل می کند.
 

7. استعدادهای ویژه را تشویق کنید:

اگر کودک به هنر علاقه‌ مند است و تقریباً همه وقت خود را صرف آن می کند یا عاشق آثار هنری بوده و خود به خلق آثار هنری می پردازد، تمام این علائق و فعالیت ها مفید هستند.

البته تا جایی که به نمرات مدرسه و توانایی تحصیلی اش لطمه ای وارد نشود.  در غیر این‌ صورت والدین باید دست به اقدام بزنند. برای یک دختر و پسر جوان این امکان وجود دارد که شانس موفقیت خود را در پی کسب چنین تجربه هایی از دست بدهند.

نگذارید که این اتفاق برای فرزندان شما پیش بیاید. اگر والدین سعی نکنند علاقه ایی را که کودک قبلاً داشته از بین ببرند، بیشتر موفق خواهد شد. بگذارید که او علاقه خود را حفظ کند و در همان موقع او را تشویق کنید تا به موضوعات دیگر نیز علاقه مند شود. مخصوصاً به موضوعات درس مدرسه.
 

8. خلاقیت و کنجکاوی را تشویق کنید:

کودکان گرایش و میل پایدار و خاموش نشدنی برای خلاقیت، ساختن و اکتشاف دارند. کنجکاوی و خلاقیت در وجود آن ها نهفته است و رشد طبیعی آن ها بدون وجود این عوامل و خصوصیات دچار وقفه می شود. وقتی کودک تصویر عجیب و غریبی به مادر خود نشان می دهد، مادر می گوید: «عجب تصویر قشنگی! راجع به این برایم صحبت کن.» این مادر هرگز این اشتباه را نمی کند که بگوید: « تو یک اسب کشیده ای» درصورتی که ممکن است منظور کودک تصویر کشتی بوده باشد. اگر والدین این اشتباهات را تکرار کنند، ممکن است کودک سعی خود را در ترسیم نقاشی کنار گذاشته یا نتیجه کوشش های هنری خود را دیگر به مادر نشان ندهد.
 

9. طریقه برقراری ارتباط را به کودک خود یاد دهید:

کودکان نیاز دارند تا در به هم پیوستن نظریات، نیازمندی ها و افکارشان و بیان آن ها به صورت کلامی تمرین کنند. خواندن کتاب به کودک کمک می کند تا لغت های جدیدتری یاد بگیرد و مطالب و اهداف خود را بهتر بازگو کند. در گوش دادن داستان بی پایان کودک صبر و حوصله نشان دهید. این همان طریقی است که کودک لغات تازه را یاد می گیرد. زیاد به او تذکر ندهید(مطالب را در دهان او بگذارید). کودک باید یاد بگیرد که در صورت لزوم شخصا مطالب خود را بیان کند.
 

10. از آموزگاران کمک بگیرید:

نزدیکترین مرجع استفاده از افراد متخصص برای حل مشکلات یادگیری دانش آموزان، آموزگاران و مشاورینی هستند که در مدرسه با فرزند شما کار می کنند. با کمی نقشه و پیش بینی این امکان را به دست خواهید آورد که بهترین کمک را از آنان بگیرید. در این راه منتظر پیش آمدن مشکل نشوید. باب آشنایی را باز کنید.
 

11. در مسئولیت ها شریک هستید:

در اکثر موارد همکاری در تشریک مساعی پدر و مادر است که دانش آموزان موفق به وجود می آورد. گاهی یک پدر ترقی خواه، مادر قدرتمند، عمو یا دائی فهمیده یا حتی یک همسایه و دوست می تواند آتش اشتیاق، موفقیت های تحصیلی و آموزشی را در کودکان شعله ور سازد. در این راه محیط خوبی برای مطالعه به وجود آورید. تشویق، پشتیبانی، پیشنهاد و پاسخ به سوالات اقداماتی هستند که نباید فراموش شوند.