تاريخچه قران اعظم و نابودي دنيا؟!

بسم الله الرحمن الرحيم

قرار گرفتن تمامي دوازده سيّاره را در يک راستا، مقارنه عُظمي يا قِران أعظم[1] مي نامند اين حادثه که بسيار به ندرت اتفاق مي افتد مُبيّن حوادث و رخ دادهاي بسيار بزرگ در عالم مي باشد.

پيشينه وقوع قِران أعظم[2]

1) در زمان حضرت نوح عليه السلام:

در عهد حضرت نوح علي نبيّنا و آله و عليه السلام پس از نفرين ايشان و غضب الهي قِران اعظم در مثلثه آبي، اتفاق افتاد لذا آب، که همان طوفان نوح عليه السلام بود تمام دنيا را فراگرفت و نابود کرد.

2) در عهد سُلطان سَنجَر سلجوقي و شاعر و مُنجّم معروف، انوري:

در قرن ششم هجري قمري و در عهد سلطان سنجر سلجوقي، و در زمان انوري رضوان الله تعالي عليه، قِرانِ اعظم ديگري، در مثلثه بادي رخ داد، سلطان سنجر، انوري را احضار نمود و به او گفت: از زبان تو حرف هايي در ميان مردم منشر شده است، قضيه چيست؟ ايشان فرمودند: در ماه رجب سال 581 هجري قمري، قِران اعظمي در مثلثه بادي شکل خواهد گرفت لذا گرد باد، همه بناهاي باشکوه دنيا را از بين خواهد برد شما بايستي براي مصونيّت از آن حادثه، به پناهگاه هاي زير زميني پناه ببريد زيرا خاک، عنصر ديگري غير از عنصر باد است و غالباً يک عنصر، بر روي عنصر ديگر تأثير و تسلّطي ندارد سلطان سنجر نيز چنين کرد و خود را و تمام خاندان سلطنتي و وزراء و درباريان و اهل بيتشان را در پناهگاه هاي زيرزميني جاي داد. از آنجا که انوري دانشمندي شيعه مذهب بود مخالفيني داشت که به هيچ وجه، تحمّل او را نداشتند لذا براي اينکه او را نزد پادشاه تحقير نمايند بر روي تاج هاي کاخ سلطنتي و اطراف ديواره هاي شهر، شمع هايي را برافروختند تا با اين کار خود، گفته انوري را ناچيز بشمارند و او را دروغگو و جاهل معرفي نمايند.

اتفاقاً در روز موعود، هيچ اتفاقي نيفتاد حتّي نسيم اندکي هم، نوزيد تا آنجا که حتي يکي از شمع ها هم خاموش نشد چه برسد به آنکه باد، بخواهد کاخ سلطنتي سلطان سنجر را متلاشي کند.

تا آنجا که فريد کاتب در هجوش سرود:

گفت انوري که از وزش بادهاي سخت     ويران شود عمارت و کاخ سکندري

در روز حکم او نوزيده ست هيچ بـاد       يا مرسـل الرياح ! تو داني و انوري[3]

پس از آن بود که سلطان سنجر، بر او غضب نمود و دستور دستگيري او را صادر کرد در نتيجه انوري به به بلخ و مرو، گريخت و در آنجا دو سال پايان عمر خود را در انزواء به سر برد تا اينکه غريبانه در سال 583 هجري قمري يا 1187 ميلادي در همان جا درگذشت. سال ها پس از فوت انوري، چنگيز خان (تموچين)، حمله خود را به آسيا و ايران آغاز کرد او در حملات خود، شرق تا غرب آسيا را به نابودي کشاند.

وقتي به زايجه چنگيز خان نگريستند ديدند منجّمان مغول در آن نوشته اند که چنگيزخان، در همان قِران اعظم مذکور متولّد شده است آنگاه همه فهميدند که انوري درست گفته بود و تنها اشتباه او اين بود که قِران بادي را به طوفان بادي، تفسير نموده بود و نمي دانست که تفسير آن، طوفانيست که چنگيز مغول به پا خواهد کرد و دنيا را به ويراني خواهد کشاند.

آخرين قِران

در اواخر سال 212 ميلادي يعني 30 آذر 1391 قِران ديگري امّا اين بار در مثلثه خاکي اتفاق افتاد. برخي چنين پيش بيني کرده بودند که چون اين قِران، در مثلثه خاک رخ داده است اين بار خاک، تمام سطح زمين را مي پوشاند تا آنجا که جلوي تابش نور خورشيد گرفته مي شود لذا دماي هوا به شدّت اُفت کرده و يخبندان مي شود از طرف ديگر چون ابرهاي ماژلاني[4] (سومين کهکشان نزديک به کهکشان راه شيري) در آن روز به نزديک ترين فاصله به کهکشان راه شيري رسيده بودند برخي احتمال مي دادند سبب تغيير جهت و اختلال در سيستم کهربايي کره زمين و ديگر کرات شود لذا جاي قطب شمال و جنوب عوض شده و در پي آن خورشيد از غرب طلوع نمايد. امّا هيچ يک از ان ها اتفاق نيفتاد.

حال بايد ديد اين قران اعظم که در مثلثه خاکي رخ داده است مبيّن چه حادثه بزرگي مي تواند باشد؟!

در "احکام نجوم" قطب جنوب به دختر و قطب شمال به پسر، همچنين خورشيد به پيامبري، و آفتاب به دين تعبير مي شود. لذا برخي از منجمين معتقدند چون خاک در ميان عناصر چهارگانه يعني آب و خاک و باد و آتش، عنصري سرد و خشک و مادّه است توسّط برخي زنان پاک، نور اسلام در غرب طلوع خواهد کرد و از آنجا به تمام دنيا منتشر خواهد شد.

چون خاک عنصري غير مسري و حيات بخش است نمي توان اين حادثه را شوم تعبير نمود بلکه اين رخداد، مبيّن اتفاقاتي مبارک خواهد بود انشاءالله.

توضيح برخي اصطلاحات

1. مُثَلَّثِه: در نزد منجمان هر سه برجي از بروج دوازده گانه را که بر طبيعت واحد باشند خوانند پس حمل و اسد و قوس، مثلثه آتشي هستند زيرا هر سه بر طبيعت آتشند و ثور و سنبله و جدي، مثلثه ارضيه هستند زيرا هر سه بر طبيعت خاکند و جوزا و ميزان و دلو، مثلثه هوائيه اند زيرا هر سه بر طبيعت هوا هستند و سرطان و عقرب و حوت، مثلثه مائيه هستند زيرا هر سه برطبيعت آبند. (فرهنگ دهخدا)
2. زايجه: زايجه، لوحه مربع يا دائره واري است که براي نشان دادن مواضع ستارگان در فلک، ساخته مي شود تا براي بدست آوردن حکم  [طالع] مولد [ولادت، زايش] و چيزهاي ديگر بدان بنگرند. (فرهنگ دهخدا)
3. ابرهاي ماژلاني: کهکشاني در همسايگي کهکشان راه شيري است. فاصله‌اش از کهکشان راه شيري کمي کمتر از 50 کيلو پارسک است و بنابراين سومين کهکشان نزديک به راه شيري شمرده مي‌شود. ابر ماژلاني بزرگ چهارمين کهکشان بزرگ گروه محلي است. (سايت ويکي پديا)